Κάτι περισσότερο από το αποτέλεσμα αφυδάτωσης
Οι μυϊκές κράμπες είναι μια εξουθενωτική και επώδυνη εμπειρία, η οποία συμβαίνει κατά τη διάρκεια της άσκησης ή αμέσως μετά από αυτή. Η πρόκληση των μυϊκών κραμπών κατά την άσκηση έχει συσχετιστεί με την αφυδάτωση και την απώλεια ηλεκτρολυτών που συμβαίνει συχνά μετά από έντονη προσπάθεια κατά τη διάρκεια προπόνησης ή αγώνων. Έτσι, η συνήθης αντιμετώπιση ενός αθλητή που εμφανίζει κράμπες από τον ορθοπαιδικό χειρουργό συνίσταται σε μασάζ και ενυδάτωση με ηλεκτρολύτες. Η σύσταση για καλή ενυδάτωση τις ημέρες πριν από τους αγώνες με σκοπό την πρόληψη της εμφάνισης μυϊκών κραμπών είναι η επικρατούσα μεταξύ αθλητιάτρων.
Η θεωρία της αφυδάτωσης και οι σύγχρονες μελέτες
Παρόλο που η πεποίθηση ότι οι μυϊκές κράμπες προκαλούνται από αφυδάτωση συνεχίζει να είναι διαδεδομένη σε αθλητές, προπονητές, γυμναστές, επαγγελματίες υγείας κτλ., πρόσφατες έρευνες ήρθαν να αλλάξουν τα δεδομένα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η σωστή ενυδάτωση δεν μπορεί να προλάβει ή να θεραπεύσει τις μυϊκές κράμπες από μόνη της. Για να στηρίξουν αυτή την παρατήρηση, οι ερευνητές μέτρησαν το κατώφλι εμφάνισης κράμπας σε αθλητές όταν ήταν επαρκώς ενυδατωμένοι με υψηλά επίπεδα ηλεκτρολυτών, αλλά και όταν ήταν αφυδατωμένοι με χαμηλά επίπεδα ηλεκτρολυτών. Ο στόχος ήταν να συγκρίνουν εάν στη δεύτερη περίπτωση η εμφάνιση των κραμπών ήταν συχνότερη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά στη συχνότητα εμφάνισης κραμπών ανάμεσα στις δύο καταστάσεις, μια ένδειξη ότι η αφυδάτωση μόνο δεν είναι η ρίζα του προβλήματος.
Η νευρομυϊκή θεωρία
Παράλληλα, μια άλλη θεωρία, γνωστή και ως νεύρο-μυϊκή θεωρία, έχει κάνει την εμφάνισή της τα τελευταία χρόνια, η οποία συσχετίζει την εμφάνιση μυϊκής κράμπας με συνδυασμό παραγόντων, όπως, η κόπωση (υπέρχρηση), η ανεπαρκής φυσική κατάσταση και ο μυϊκός τραυματισμός. Αυτά τα στοιχεία συντελούν στο να παραμένει ο μυς σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση διέγερσης, οδηγώντας τον σε ακούσια συστολή, εμφάνιση μυϊκού σπασμού και κράμπας. Μια πρόσφατη ανασκόπηση της βιβλιογραφίας δείχνει ραγδαία αύξηση των μελετών που υποστηρίζουν τη νευρομυϊκή θεωρία έναντι της θεωρίας της αφυδάτωσης. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, η αντιμετώπιση και η πρόληψη της εμφάνισης μυϊκών κραμπών πρέπει να εστιαστεί στη μείωση της μυϊκής ευερεθιστότητας.
Συμπέρασμα
Πολλοί παράγοντες, όπως η κόπωση (υπέρχρηση), οι αθλητικές κακώσεις και οι τραυματισμοί των μυών, η αφυδάτωση και άλλοι παίζουν ρόλο στην εμφάνιση μυϊκής κράμπας. Προγράμματα πρόληψης που εστιάζουν σε σωστές διατάσεις, στη σωστή ενυδάτωση, στη διατήρηση καλής υγείας του μυοσκελετικού συστήματος και γενικότερα στην καλή φυσική κατάσταση είναι σημαντικά και μπορούν να βοηθήσουν τους αθλητές να μειώσουν το πρόβλημα της εμφάνισης μυϊκών κραμπών κατά την άσκηση. Η επαρκής ενυδάτωση θεωρείται ακόμα σημαντική, αλλά δεν φτάνει από μόνη της για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των μυϊκών κραμπών που σχετίζονται με την άσκηση. Απαιτείται καλή φυσική κατάσταση και ενδεχομένως επιπλέον προφυλάξεις.
